مدح و شهادت امام جواد علیه‌السلام
شاعر : محمود ژولیده
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : غزل
دوبـاره قُـلـقـله در عـرش کـبـریا افتاد عـزیز فـاطـمـه ابن الـرضا ز پـا افـتاد
اگر غـلط نکـنم این حـسـینِ دیگـر بود ولی نگفت کسی، زیر دست و پا افتاد
ز صدرِ زین نه، ولی بر زمین بصورت خورد به روی چهـرۀ او مثل پنجـه، جا افتاد
همین که زهر اثر کرد زانویش خم شد میان حـجـرۀ دربـسـتـه بـی‌صدا افـتـاد
ز سـوز تـشـنگی آهـسته گفت یا جـدّاه بـیـا کـه بـر جـگـرم آتـشِ جــفـا افـتـاد
نه گیرِ شمرِ لعین، گیرِ اُمِ فضل اینبار به شعـله‌های عـطش، حجّت خـدا افتاد
کفن به پیکر بابای خویش، چون پوشاند نـگـاهِ هـادیِ دین سـوی کـربـلا افـتـاد
نداشت خواهری از غصه‌اش بمیرد باز هزار شـعـله ز داغـش به جان ما افتاد
|